Jak ważne jest dla nas życie, każdy wie. W jaki sposób je przeżyje zależy tylko od niego. Trzeba jednak pamiętać, że śmierć nas nie rozłączy. Bez względu na wszystko kiedyś spotkamy się po "drugiej stronie", mniej lub bardziej zadowoleni z życia na ziemi, bez możliwości powrotu i poprawy pewnych jego elementów. Może zatem warto się zastanowić czy nie warto żyć inaczej? Lepiej?

Założenie na samym początku jest błędne.Po pierwsze gdy ustaną wszystkie procesy życiowe ciała (kompletna miażdżyca) czyli obumarcie ciała ,pozostająca dusza nieśmiertelna dokona ostatecznego aktu decyzyjnego.Stojąc twarzą w twarz przed Mądrością Przedwieczną padnie pytanie :Czy Mnie miłujesz i czy będziesz nadal przestrzegał moich przykazań ? Przy odpowiedzi pozytywnej następuje zaproszenie do Miłości w wieczności - natomiast przy negatywnej - następuje pozostawanie w wieczności w samotności. Po drugie nie istnieje "ale" tylko "i" dla istoty wolitywnej jakim jest Człowiek."I" ponieważ wszystkie cząstkowe akty decyzyjne dotyczące nieustannego wyboru odrzucania zła tkwiącego w ludzkim ciele i wyboru dobra tkwiącego w Duchu Trójjedynego Boga darowanego w Sakramencie Chrztu Świetego , składają się na ostateczny doczesny akt decyzyjny w momencie obumierania.Człowieczenstwo sprowadza się do nieustannego ćwiczenia się w cnotach. Wiara i Rozum równomiernie rozwijane dają za życia doczesnego zadatek życia wiecznego.

zgadzam sie że kiedys spotkamy sie po drugiej stronie ale będziemy mieli mozliwość poprawy bo będziemy właśnie w tym celu powracać na Ziemię w natępnych wcieleniach.Ziemia jest wielką szkołą ,w której dusze się"uczą" czyli zdobywają doświadczenie i wiedzę w dążeniu do osięgnięcia coraz to wyższych poziomów rozwoju duchowego.

Jeżeli mamy powracać na ziemię celem doskonaleniem duszy , to zastanawiam się kto lub co pomaga nam w tych powrotach i w jaki sposób po rozpadzie ciała możliwy jest powrót tego samego ciała na ziemię ? Czy dusza nieśmiertelna uformuje to samo ciało i będę wiedział w drugim wcieleniu ,że ja to właśnie jestem ja czy ktoś inny bardziej udoskonalony duchowo ?

dusza to my, ciało to tylko "ubranie", które dusza zmienia gdy te się zniszczy a dusza jest jest niesmiertelna. Za każdym razem dusza wchodzi w nowe ,inne ciało ,moze być kobietą lub mężczyzną albo nawet może zyć w tym samym czasie na Ziemi w dwóch róznych ciałah bo dusza jest energią ,która potafi się dzielić. Kazda dusza ma opiekunów - bardziej rozwinięte dusze, które pomagają nam żyć na Ziemi jak i w okresach pomiedzy wcieleniami. Dusza wchodząc w ciało ma zablokowaną pamięć poprzednich wcieleń ,chociaż jest wiele przypadków dzieci ,które ze szczególami opowiadają swoje życie w poprzednim wcieleniu i podane przez nie fakty były potwierdzane przez bających je naukowców.Po zakończeniu zycia na Ziemi pamięć poprzenich wcieleń powraca duszy - zostaje odblokowana aby mogła ona przeanalizować swoje błedy i naprawić je w nastepnych wcieleniach.

Zagadnienie śmierci w odniesieniu do wspaniałości życia to życie po życiu jest moim zdaniem zupełnie odrębną wartością. Nie negując żadnych przekonań czy wiary, przy pełnej adoracji życia trzeba jednak pamiętać, że kostucha każdego spotka.

Nie zgodziłbym się z tym ,iż ciało jest tylko ubraniem duszy.Ciało jest zewnętrznym elementem osobowości istoty ludzkiej .w którym umiejscowione są zmysły wzroku,słuchu,smaku,dotyku i węchu.W ludzkim ciele zachodzą procesy wegetatywne świata roślinnego jak również procesy instynktowne świata zwierzęcego.Według moich dociekań intelektualnych dusza ludzka zbudowana jest z trzech elementów , a mianowicie z : umysłu , emocji i woli ,które to elementy mogą to ciało doskonalić lub degradować.W trzecim najgłębszym pokładzie istoty ludzkiej jest ludzki duch ,którego elementami są : sumienie, społeczność i intuicja.Elementem wspólnym duszy i ducha jest sumienie.Poprzez nieustannie trwające akty decyzyjne wyboru między dobrem i złem - natury moralnej - nabieramy jako istoty ludzkie sprawności w miłości . Miłość ze wszystkich cnót jest najwyższa. Rozum=Wiara , Pamięć=Nadzieja umierają - pozostaje Miłość - MIŁÓŚĆ JEST TĄ KTÓRA JEST i ONA JEST NAWIĘKSZA I NIEŚMIERTELNA.Ile w nas Miłości tyle nieśmiertelności. Natomiast pamięć być może jest energią i zanika jeżeli jest nie ćwiczona.W wieczności gdzie czas stanowi constans ćwiczenie zarówno pamięci jak i rozumu jest zbyteczne ,gdyż w życiu wiecznym napełnieni Miłoscią uczestniczymy w Uczcie Nieustającej natomiast w rzeczywistości śmierci wiecznej uczestniczymy w Jej Kompletnym BRAKU.

Moim zdaniem wiara w życie po życiu sprawia, że ludzie tak bardzo nie obawiają się śmierci, ponieważ są przekonani, że śmierć nie jest ostatecznością i istnieje perspektywa kolejnego bytu.

też tak myslę ,że mniej boimy się smierci wiedząc że mamy przed sobą nastepne wcielenia. Celem tych wszystkich wcieleń jest praca nad sobą - pozbycie się złch emocji i złych mysli, które wyrządzaja nam i innych wiele szkody. Gdy juz odpowiednio wysoko się rozwiniemy duchowo nie bedziemy musieli juz powracac na Ziemię ,bedziemy mogli szkolić inne młodsze dusze i przebywac w innych "leprzych" swiatach niż Ziemia.

Nie zgodziłbym się z tym ,iż ciało jest tylko ubraniem duszy.Ciało jest zewnętrznym elementem osobowości istoty ludzkiej .w którym umiejscowione są zmysły wzroku,słuchu,smaku,dotyku i węchu.W ludzkim ciele zachodzą procesy wegetatywne świata roślinnego jak również procesy instynktowne świata zwierzęcego.Według moich dociekań intelektualnych dusza ludzka zbudowana jest z trzech elementów , a mianowicie z : umysłu , emocji i woli ,które to elementy mogą to ciało doskonalić lub degradować.W trzecim najgłębszym pokładzie istoty ludzkiej jest ludzki duch ,którego elementami są : sumienie, społeczność i intuicja.Elementem wspólnym duszy i ducha jest sumienie.Poprzez nieustannie trwające akty decyzyjne wyboru między dobrem i złem - natury moralnej - nabieramy jako istoty ludzkie sprawności w miłości . Miłość ze wszystkich cnót jest najwyższa. Rozum=Wiara , Pamięć=Nadzieja umierają - pozostaje Miłość - MIŁÓŚĆ JEST TĄ KTÓRA JEST i ONA JEST NAWIĘKSZA I NIEŚMIERTELNA.Ile w nas Miłości tyle nieśmiertelności. Natomiast pamięć być może jest energią i zanika jeżeli jest nie ćwiczona.W wieczności gdzie czas stanowi constans ćwiczenie zarówno pamięci jak i rozumu jest zbyteczne ,gdyż w życiu wiecznym napełnieni Miłoscią uczestniczymy w Uczcie Nieustającej natomiast w rzeczywistości śmierci wiecznej uczestniczymy w Jej Kompletnym BRAKU.

Witam.
Ja to bym nie chciał poznać tego co mnie czeka po drugiej stronie, może życie po życiu okaże się wielkim rozczarowaniem, co za tym idzie świadomość takiej perspektywy mogła by mnie wprowadzić w stan smutku i nie chęci do obecnego życia. Dlatego też ta wiedza nie jest mi do niczego potrzebne i wolę się cieszyć każdą chwilą, którą spędza, bo wydaje mi się, że to chyba jest w życiu najważniejsze.

Tego, czy istnieje życie po życiu dowiemy się zapewne dopiero, gdy nadejdzie nasz czas. Za życia raczej nikt nie odkryje tej tajemnicy.

Wielu z nas wierzy, że istnieje życie po życiu, a teraz naukowcy z Arizony mówią, że otrzymali dowód na to dzięki swoim eksperymentom badającym życie pozagrobowe. Jest wielu ludzi, którzy mówią, że umarli i wrócili do życia. Twierdzą, że doświadczyli życia pozagrobowego przez krótki czas. Zadaje sobie czasem pytanie czy śmierć kliniczna jest tak naprawde odzwierciedleniem prawdziwej smierci ?

Zgadzam się, że życie po śmierci lub jak kto woli życie po życiu naprawdę istnieje i że to jak będzie ono wyglądało zależy wyłącznie od tego jak żyjemy na Ziemi. Powinniśmy być uczciwi, kochać innych ludzi i dbać o to aby nikt przez nas nie cierpiał a będziemy mogli ze spokojem odejść z tego świata

Nie wierzę w życie po życiu, i nie chcę wierzyć. Nie chce tkwić w tym piekiełku, zwanym światem w nieskończoność.
Tyle krzywdy, kłamstwa, zdrady na tym świecie.
Choć temat bardzo interesujący. Chciałbym wiedzieć czym lub kim byłem i będę (gdyby reinkarnacja istniała).